Non hai moito tempo, en boa parte do territorio galego, cando se escoitaba a palabra lobo, o pánico sementábase en toda a poboación. Frases como “o becho”, “o outro”, “o fillo do demo”, “o guicho”, “ou Xan”, “o compadre”, móstrannos a importancia no imaxinario popular do animal, con maior misticismo da Península Ibérica.

Esquema de disposición del “foxo”. Imaxe cortesía de BUO ESTUDIO Arquitectura & Paisajismo

Foxo é o nome común que se emprega en Galicia para designar ás trampas históricas para a captura do lobo. Segundo a súa forma e a técnica empregada, podemos atopar cinco tipoloxías: simple, de cruz, de converxencia, de dobre converxencia e de cabrita.

A zona do Suído, onde se atopa a parroquia de Xesta, reúne as condicións óptimas para a gandaría extensiva. Por iso, os seus antigos poboadores construíron leste foxo que pecha a serra cara a pártea oeste coa idea de protexer ao gando e previr o ataque do lobo.

Parte do equipo do Suído no Foxo do lobo de Xesta. Fotografía de Pierre Chauvency

Foxo é o nome común que se emprega en Galicia para designar ás trampas históricas para a captura do lobo. Segundo a súa forma e a técnica empregada, podemos atopar cinco tipoloxías: simple, de cruz, de converxencia, de dobre converxencia e de cabrita.

A zona do Suído, onde se atopa a parroquia de Xesta, reúne as condicións óptimas para a gandaría extensiva. Por iso, os seus antigos poboadores construíron leste foxo que pecha a serra cara a pártea oeste coa idea de protexer ao gando e previr o ataque do lobo.

Muro de cachotería de pedra. Fotografía de Pierre Chauvency

Alguén se ánima a buscar ao lobo? Nós se, pero con cautela.

¡Saúdos desde O Suído!