A matogueira é un dos hábitats naturais que conforman a Serra do Suído ocupando gran parte da súa superficie. Formado por especies como queirugas, uces, xestas, carqueixas,  carpazas, con todo, hai unha especie que destaca desde o punto de vista paisaxístico polas grandes motas que ocupa e pola súa bela floración amarela, é o toxo.

Tojo o toxo. Fotografía de Manuel Ángel Bugallo Otero

É unha especie vexetal que tivo unha gran importancia dentro da economía galega entre os séculos XVII e XX, utilizada como cama de gando co fin de obter o esterco que constituía o principal e mellor fertilizante para levar a cabo as tarefas agrícolas.

É unha especie arbustiva de orixe europea que se caracteriza por contar cunha boa adaptación a chans secos e pobres, sendo ademais unha planta pirofita ao posuír un sistema radical que sobrevive ao lume, o que lle permite rebrotar facilmente despois dos incendios. Outra das súas característica é que inhibe o desenvolvemento e crecemento de plantas á súa ao redor por medio dun efecto alelopático.

Na Serra do Suído existen varias subespecies do toxo (Ulex spp.) polo que é moi común ver a súa floración amarela en varias épocas do ano.

Tojo o toxo. Fotografía de Manuel Ángel Bugallo Otero

Despedímonos cun belo poema sobre esta planta chamado  “As floriñas dous toxos” do poeta e xornalista Antonio Noriega Varela:

¡Nin rosiñas brancas, nin claveles roxos!
Eu venero as froliñas dos toxos.

Dos toxales as tenues froliñas,
que sorríen, a medo, entre espiñas.

Entre espiñas que o ceio agasalla
con diamantes as noites que orballa.

¡Oh do ermo preciado tesouro: 
as froliñasdos toxos son de ouro! 

De ouro vello son, mai,as froliñas 
dos bravos toxales, ¡das devociós miñas!...